به NFC یا Near field Communications خوش آمدید! 

 NFC یا Near field Communications، ارتباطی از راه نزدیک با WiFi که شاید هم‌اکنون نیز در گوشی هوشمند شما باشد و به زودی قرار است در سطح جهانی و با تأخیر البته در ایران، به یکی از ابزارهای پرکاربرد در گوشی‌های هوشمند تبدیل شود. 

‌‌NFC یکی از ویژگی‌ها و امکاناتی است که اگر به قابلیت‌های آن اشراف داشته باشیم، قطعا گوشی هوشمند بعدی خود را با توجه به داشتن یا نداشتن این امکان انتخاب خواهیم کرد. فراموش نکنید ‌بسیاری از انتقادات کاربران آیفون به نداشتن این قابلیت در این هوشمند بوده است. 

بنابراین، در این گزارش سعی می‌کنیم، خلاصه‌وار قابلیت‌ها و امکانات مربوط به NFC را توضیح دهیم تا بهتر بتوانیم با آینده تجارت و اقتصاد دیجیتالی آشنا شویم.

قابلیت NFC چیست؟

کلید دریافت معنی و کاربرد NFC در خود واژه است: Near Field Communications یا ایجاد ارتباط از نزدیک.‌ NFC مجموعه‌ای از یکسری استاندارد‌ها در دستگاه‌های قابل حمل است و به آن‌ها اجازه بر‌قراری ارتباط رادیویی Peer to Peer می‌دهد که نتیجه آن رد و بدل شدن داده‌ها از طریق گذاردن آن‌ها در کنار هم یا چسباندن آن‌ها به هم است. به شکل خلاصه NFC عبارت است از برقراری ارتباط بین دستگاه‌های نزدیک به هم‌.

NFC خود ناشی از RFID است. RFID یا Radio Frequency Identification تکنولوژی است که فروشگاه‌های بسیار بزرگ و شرکت‌های حمل و نقل برای رصد کالا‌ها از آن استفاده می‌کنند و امواج الکترومعناطیس را برای تبادل اطلاعات به کار می‌گیرد. NFC یک تکنولوژی کاملا مشابه است که تنها تفاوت آن این است که برای گوشی‌های هوشمند در دست مشتریان بهینه‌سازی و استاندارد شده است. این استاندارد‌ها توسط گروهی با نام NFC Forum تعریف و تبیین شده که مجموعه از نوکیا، سونی و Philips هستند. 

پس اگر گوشی هوشمند شما به NFC مجهز باشد، قادر به برقراری ارتباط با سایر گوشی‌های هوشمند واجد NFC یا دستگاه‌های رادار NFC است.

NFC چگونه کار می‌کند؟

تا اینجا متوجه شدیم که NFC وسیله‌ای برای فرستادن داده‌ها از طریق امواج رادیویی است. از این دیدگاه شبیه به WiFi و بلوتوث است، ولی‌ از بلوتوث بسیار سریع‌تر است و با ایجاد مدار الکتریکی، دو دستگاه را با هم ارتباط می‌دهد؛ برای نمونه، سامسونگ Beam از NFC برای ارتباط گوشی‌های هوشمند و سپس از بلوتوث برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند. 

NFC با دستگاه‌هایی سر و کار دارد که متکی بر انرژی خود برای عملکرد نیستند. مانند رادار‌های بلیت الکترونیکی. فرکانس تبادل داده NFC برابر با ۱۳.‌۵۶ MHz است. 

هم‌اکنون سه استاندارد برای عملکرد NFC وجود دارد: نخست حالت Peer to Peer که به دو دستگاه اجازه تبادل اطلاعات را می‌دهد. دوم حالت Read/Write که به یک دستگاه فعال اجازه برداشت اطلاعات از یک دستگاه منفعل را می‌دهد‌ و حالت سوم‌، شبیه‌ساز کارت که به شما امکان می‌دهد، دستگاه NFC مانند گوشی هوشمند را به عنوان یک کارت اعتباری و یا کارت بلیت الکترونیک استفاده کنید.

کاربرد‌‌های NFC

اکنون ‌با همه این تفاسیر باید پرسید، ‌NFC چه کار‌بردی دارد و چرا برای بسیاری از کاربران وجود آن در گوشی هوشمند از اهمیت بالایی برخوردار است؟ 

همان گونه که گفته شد، شاید ساده‌ترین راه استفاده از این ابزار برای برقراری ارتباط از راه نزدیک، ‌تبادل اطلاعات همچون بلوتوث باشد، ولی این مورد اساسا چیز جدیدی نیست. 

آنچه NFC را به یک ابزار پرکاربرد تبدیل می‌سازد، آینده تجارت الکترونیک است. کافی است تصور کنید که گوشی هوشمند شما بعد از خرید از یک سوپرمارکت و یا فروشگاه بزرگ نقش کارت اعتباری شما را بازی کند‌ و یا به عنوان بلیت الکترونیک مترو یا اتوبوس آن را به دستگاه رادار نشان دهید. 

این کار‌ها هم البته چندان جدید نیست و باید گفت، NFC ارتباط زیادی با IOT یا Internet of things دارد؛ به این معنا که NFC شما را در آینده نزدیک قادر می‌سازد ‌دستگاه‌های هوشمند منزل خود را با آن هدایت کنید. همه این‌ها به این معناست که در آیند‌ه نزدیک NFC گوشی هوشمند شما را ‌به ‌ابزاری بسیار مهم تبدیل خواهد ساخت و در نتیجه‌ باید گفت، خسران از دست دادن گوشی هوشمند نیز چند برابر خواهد بود.